Şêx Evdirehman zaroktiya xwe li gundê xwe diborîne. Dersa xwe yî ewil li medreseya bavê xwe distîne, li cem bavê xwe dersên sereke temam dike. Şêx ji bo ku paye û pileya xwe ya ilmî bilindtir bike li medreseyên derûdora xwe jî bi alim û zanayên mezin re dikeve têkiliyê. Paşê dîsa vedigere Axtepê. Piştî Şêx Hesenî Nûranî xelîfetiyê dide kurê xwe Şêx Evdirehman êdî ew li medreseya Axtepeyê dest bi dersdariyê dike û terîqeta Neqşebendîtiyê li wê herêmê belav dike.Şêx piştî demeke dirêj,ku dersdariya medreseya ku di dewra xwe de kiribû wek medreseyeke navneteweyî û nav û dengeke berz û bala dabûyê, domand, êdî giraniya xwe da ser xebat û şuxlên ilmî, jiyana mayî ji bo berhemên nemir û temendirêj terxan kir.

Şex Evdirehman di sala 1910an de wefat kiriye û li gundê Axtepeyê li cem bavê xwe hatiye veşartin. Niha jî Axtepe bûye wek ziyaretgah, her sal bi hezaran mirov di 20ê gulanê de seba roja wefata Şêx Hesenê Nûranî Axtepeyê ziyaret dikin. Her çend wefata wî di 20ê nîsanê de be jî ji ber ku meha nîsanê şilî û baran zêde ye roja ziyaretê talûq kirine 20ê gulanê. Di wê rojê de gel hem minnettarî û wefadariya xwe ji bo malbata axtepeyiyan bibîr tîne û hem jî dia û daxwazên xwe ji ser vê axê digihînin Xwedayê xwe. Sebebên ku malbata Axtepeyiyan di nav gel de binavûdeng kirine gelek in. Em dikarin hin sedeman wiha rêz bikin.Yek jê mihbeta dînî ye ku xistiye nav gel. Ya din terîqeta neqşebendîtiyê li wê herêmê belav kiriye û gelek murîd ji wir derketine. Dîsailmê bi gel daye hezkirin, problemên civakê bi dilxweşî û bêlayen çareser kiriye, fetwayê wî muteber bûne di nav xelkê de. Ji bilî ilmên dînî ilmên pozîtîf jî xwendiye û daye xwendin.

Şêx Evdirehman wek peyrewê Ehmedê Xanî tê qebûlkirin. Di rastiyê de malbata Axtepeyiyan tev de heman ekol e ku rêya Xanî şopandine û di bin bandora helbesta wî de mane. Helbestên Şêx, herikbar û fesîh in. Bi zimaneke asan û şêrîn hatine honandin.Bi kurtî naveroka helbestên wî tesewif, evîn, felsefeya yekîtiya Xweda, hezkirina ehlên beytê, terîqa neqşebendiyê û hwd e. Di helbesta wî de peyvên erebî û farisî hebin jî ev ji taybetiya terza helbesta klasik e ku termînolojiya wê bi peyvên erebî û farisî hatine honandin.

Ekola Axtepeyiyan xemxwarê gel û zimanên xwe bûn. Ji berhemên wan em fahm dikin ku tişta ku Ehmedê Xanî dixwest ew jî hezkirine berdewam bikin. Di van risteyên li jêr de gazinên ku Ehmedê Xanî dikir, Şêx Evdirehman jî bi uslûba xwe dubare dike. Gazinên wan bazara kesad bû ku li vê bazarê xwedîtî li xwendin û nivîsîna kurdî tunebû an jî kêm bû. Edebiyata kurdî her çiqas ji edebiyata faris û ereb û tirkan zêdetir nebû jî wî qasî kêmtir jî nebû. Lê mixabin ew giliyên xwe ji kurdîaxêvan re dikirin ku ji edebiyata xwe bêpar in; ji gelên cîran re dikirin ku ew jî vê gencîneyê nedidîtin. Ji ber ku di vê nivîsê de behsa me Şêx Evdirehmanê Axtepî ye kerem kin çend riste ji helbesta wî jî em li nivîsa xwe zêde bikin. Da ku em bibînin rewşa bazara kesad çawa bilêv kiriye.

…

Me ev çendê lefzê şêrîn çêkirin

Zebanê di tirkan me pê jêkirin

Me hêvî ji nezarekanê ezîz

Ku çavan bidin ser vî nezmê temîz

Ji van qesdê min nîne ‘erzê huner
Welê, da li dunya bimînit eser

Ku tirk û ecem qet nebên carekê
Nihin kurdî şa‘ir di misra‘ekê

Bizanin ku şa‘ir ji kurdan hene

Ji ‘uşşaqê turk û ecem zêde ne

…

Binêrin li şi‘ran heçî zaniye

Çi terkîbekî serfê kurmancî ye

Ji kurmanciya xwe me anî nîzam

Mu‘ella û şêrîn û efseh kelam

…

Ji kurmanciyê zêde şêrîn niye

Welêkîn xerîdarê çendîn niye

Eger min bidîta xerîdarek qet

Rewan dê me bikir abi teşbîhê şet

Kelamên di kurdî bi nezm û wezin

Me bîna wucudê kîtabê mezin

Ji tenzîmê kurdî sual û cewab
Me bînane nezmê hezaran kîtab
 

Welê îktîfa kir ji nezmê hemîn
Çi ku kes nihin bêje min “aferîn